[2] Cecelia Ahern - Love, Rosie

Rosie i Alex od dzieciństwa są nierozłączni. Życie zadaje im jednak okrutny cios: rodzice Alexa przenoszą się z Irlandii do Ameryki i chłopiec oczywiście jedzie tam razem z nimi. Czy magiczny związek dwojga młodych ludzi przetrwa lata i tysiące kilometrów rozłąki? Czy wielka przyjaźń przerodziłaby się w coś silniejszego, gdyby okoliczności ułożyły się inaczej? Jeżeli los da im jeszcze jedną szansę, czy Rosie i Alex znajdą w sobie dość odwagi, żeby spróbować się o tym przekonać?

Po książkę sięgnęłam ze względu (znowu) na premierę filmu. Na ekranizację wybrałam się wcześniej, i nie żałuję, gdyż nie ma czego (swoją drogą był wspaniały). W końcu przyszedł czas na książkę.

Co zaskakuje na wstępie to fakt, że nie jest ona napisana jak typowa powieść, jest bowiem napisana w formie listów, maili i innych możliwych form pisemnych przez co jest albo wymianą zdań, albo retrospekcją tego, co działo się w ostatnim czasie. Co jeszcze można zauważyć, to jej objętość, liczy ona sobie ponad 500 stron, co nie jest przeszkodą- czyta się ją bardzo szybko przez formę w jakiej jest napisana.

Poznajemy w niej Rosie i Alexa, którzy mają 5 lat. Od tego czasu ich przyjaźń z każdą kartką pogłębia się a ich życie nabiera tępa. Przeżywamy ich pierwszą miłość, sytuację w rodzinie, dorastanie, radzenie sobie z przeciwnościami losu i obserwujemy ich miłość, do której żadne z nich nie miało odwagi się przyznać.

Jest wciągająca, cały czas chcemy więcej, oczekujemy rozwiązania się spraw i dopingujemy głównym bohaterom, aby w końcu byli szczęśliwi i spełnili swoje marzenia.

Opowieść jest wzruszająca, skłamałabym mówiąc, że nie płakałam w niektórych momentach. Jest w niej wiele momentów życia, w których myśląc sobie moglibyśmy się załamać, jednak główna bohaterka nie przestaje walczyć o to, w co wierzy i udaje jej się zwalczyć wszystkie przeciwości losu.

Historia warta uwagi, polecam przeczytać.

4/5