17 lutego 2015

[2] Cecelia Ahern - Love, Rosie

Rosie i Alex od dzieciństwa są nierozłączni. Życie zadaje im jednak okrutny cios: rodzice Alexa przenoszą się z Irlandii do Ameryki i chłopiec oczywiście jedzie tam razem z nimi. Czy magiczny związek dwojga młodych ludzi przetrwa lata i tysiące kilometrów rozłąki? Czy wielka przyjaźń przerodziłaby się w coś silniejszego, gdyby okoliczności ułożyły się inaczej? Jeżeli los da im jeszcze jedną szansę, czy Rosie i Alex znajdą w sobie dość odwagi, żeby spróbować się o tym przekonać?

Po książkę sięgnęłam ze względu (znowu) na premierę filmu. Na ekranizację wybrałam się wcześniej, i nie żałuję, gdyż nie ma czego (swoją drogą był wspaniały). W końcu przyszedł czas na książkę.
Co zaskakuje na wstępie to fakt, że nie jest ona napisana jak typowa powieść, jest bowiem napisana w formie listów, maili i innych możliwych form pisemnych przez co jest albo wymianą zdań, albo retrospekcją tego, co działo się w ostatnim czasie. Co jeszcze można zauważyć, to jej objętość, liczy ona sobie ponad 500 stron, co nie jest przeszkodą- czyta się ją bardzo szybko przez formę w jakiej jest napisana.
Poznajemy w niej Rosie i Alexa, którzy mają 5 lat. Od tego czasu ich przyjaźń z każdą kartką pogłębia się a ich życie nabiera tępa. Przeżywamy ich pierwszą miłość, sytuację w rodzinie, dorastanie, radzenie sobie z przeciwnościami losu i obserwujemy ich miłość, do której żadne z nich nie miało odwagi się przyznać.
Jest wciągająca, cały czas chcemy więcej, oczekujemy rozwiązania się spraw i dopingujemy głównym bohaterom, aby w końcu byli szczęśliwi i spełnili swoje marzenia.
Opowieść jest wzruszająca, skłamałabym mówiąc, że nie płakałam w niektórych momentach. Jest w niej wiele momentów życia, w których myśląc sobie moglibyśmy się załamać, jednak główna bohaterka nie przestaje walczyć o to, w co wierzy i udaje jej się zwalczyć wszystkie przeciwości losu.
Historia warta uwagi, polecam przeczytać.


4/5

14 lutego 2015

[1] Gayle Forman - Zostan, jesli kochasz

Bohaterka książki, Mia, podczas wypadku traci wszystkich swoich bliskich. Będąc w śpiączce musi podjąć decyzję o dalszej walce lub poddaniu się i odejściu ze świata. Przygląda się swoim dotychczasowym wyborom, swojemu życiu oraz kontaktom z ludźmi dookoła, starając się zrozumieć sens cierpienia oraz wybaczania. Gayle Forman stworzyła książkę niezwykłą, opowiadającą nie tylko o sile miłości, ale również o wyborach, które każdy z nas musi podejmować każdego dnia. Pozycja ta przyniesie wiele wzruszeń i refleksję nad tym, co w naszym życiu jest najważniejsze. Książka stała się bestsellerem – przetłumaczono ją na ponad 30 języków.

Po książkę sięgnęłam z powodu wielkiego szału na nią, jaki ogarnął Polskę i cały świat. Próbując ją kupić okazało się, że wszystkie egzemplarze zostały wyprzedane, film trafił do kin, ludzie chcieli ją przeczytać. Pomyślałam, że musi być dobra. I gdybym sięgnęła po nią trochę wcześniej, gdybym nie widziała tych wszystkich reklam i gdyby nie dodawali tej pozycji ze względu na ekranizację, nie byłabym tak bardzo zawiedziona. Po prostu stawiałam jej zbyt wysokie oczekiwania.
Książka opowiada o Mii, która na wskutek wypadku drogowego znajduje się w stanie śmierci klinicznej. Rozdziały przeplatają się między wydarzeniami teraźniejszymi- całą akcją ratunkową, pobytem w szpitalu, a retrospekcjami dotyczącymi jej wcześniejszego życia- rodziny, pierwszej miłości i wspaniałymi wspomnieniami.
Pomysł na książkę według mnie trafiony, nie spotkałam się wcześniej z historią, która byłaby opowiedziana w taki sposób, jednak wszystko inne znałam na pamięć i bez trudu przewidziałam koniec. Pomysł na historię połączony z trylogią nie za bardzo przypadł mi do gustu i nie wydaje mi się, żebym w bliskiej przyszłości sięgnęła po kolejne części. 
Mimo wszystko, książkę czyta się przyjemnie, dość szybko, może umilić wieczory (już nie takie zimowe ;)) i jeżeli mamy ochotę na krótką, skłaniającą do refleksji, bo tego w tej pozycji nie brakuje, historię o miłości serdecznie polecam. 

Ekranizacja podobała mi się, jednak tak jak w przypadku praktycznie każdej książki zmienili historię, nie wydaje mi się, żeby było to tak znaczące dla przekazu.

3/5

• Konkurs •

• Konkurs •

• Konkurs •

• Konkurs •

© Izabella. Obsługiwane przez usługę Blogger.