[27] Amie Kaufman, Meagan Spooner - W ramionach gwiazd

Tytuł oryginału: These broken stars

Liczba stron: 488

Wydawnictwo: Moondrive (Otwarte)

Ikar, największy prom kosmiczny w całej galaktyce, rozbija się podczas rejsu. Jedyni ocaleni to Lilac – córka najbogatszego człowieka w całej galaktyce, i Tarver – młody bohater wojenny, który nie należy do elity. Muszą zjednoczyć siły, by wrócić do domu i rozwiązać zagadkę tajemniczych wizji, jakie zaczynają ich nękać.
Wkrótce rodzi się między nimi uczucie. Jednak w świecie, z którego pochodzą, ich związek jest skazany na potępienie. Czy mimo to nadal będą chcieli opuścić planetę?

Moja historia z tą książka jest dość... skomplikowana. Kiedy widziałam ją jeszcze gdzieś na blogach w oryginale bardzo chciałam ją przeczytać. Później, kiedy została wydana i dowiedziałam się o tym, opisy jakoś mnie zniechęciły. Nie czytam dużo książek tego gatunku, a już szczególnie o kosmosie. Jednak czytając kolejne recenzje coraz bardziej zaczęła mi wracać chęć do zapoznania się z historią. To, co mnie przekonało ostatecznie to zdanie, które zobaczyłam na fanpage'u wydawnictwa Otwarte, jakoby ta książka miała być must-have dla każdego fana Pretty Little Liars. Lilac miałaby łączyć ze sobą cechy charakteru kilku z kłamczuch i tak oto zaczęła się moja przygoda z W ramionach gwiazd.

Fabuła jest bardzo interesująca. Ludzie porównują Ikara do Titanica i mogę się z tym zgodzić. Tragedia, która doprowadziła do śmierci tysiąca ludzi jest porównywalna w obu przypadkach. Jednak w tej chodzi o coś więcej. Dwójka osób jest skazana na siebie i na swoją wiarę w to, że ktoś przyjdzie im na ratunek. Muszą przetrwać, zaufać sobie nawzajem a to, że pochodzą z dwóch różnych klas społecznych nie pomaga im w tym zadaniu.

Pomysł na powieść był bardzo dobry. Pisanie z dwóch perspektyw jest tutaj dobrym zabiegiem. Zgaduję, że jedna z autorek pisała z perspektywy Tarvera, a druga Lilac i to bardzo mi się podobało. Również wplatanie przesłuchania Tarvera między każdy rozdział było interesujące. 

Jeśli chodzi o postaci, to Tarvera polubiłam od razu. Był konkretnym, rozsądnym człowiekiem. To, że chciał poznać dziewczynę, Lilac, która mu się spodobała jest chyba naturalna, a to w jakimś stopniu pozwoliło im przeżyć. Gdyby nie poznali się wcześniej prawdopodobnie nie znaleźli by się razem w kapsule, która pozwoliła im bezpiecznie wylądować. Jednak wiadomo, że spotykające się dwa odległe sobie światy nie mogą przynieść nic dobrego. Pozornie przyjazna znajomość, podczas której nie raz padały niemiłe słowa zamienia się coś, co można określić tylko słowem zakazane. Oboje wiedzą, że nie są sobie pisani, jednak uczucie, które pojawia się między nimi jest silniejsze.

Taka kreacja postaci również bardzo mi się podobała. Uczucie nie rodzi się z niczego, a pojawia się powoli, ma do tego swoje powody. Nie można zapomnieć o Lilac, której przemiana na kartach powieści jest ogromna. Ona – jedynaczka, samolubna dziedziczka wielkiego majątku pod wpływem sytuacji zmienia się w zaradną dziewczynę. Dziewczynę, która jest w stanie poświęcić swoje życie, aby chłopak w którym się zakochała mógł wrócić bezpiecznie do domu i do rodziny. 

Jednak, mimo wszystkich tych plusów miałam co do niej mieszane uczucia. Pierwsze rozdziały czytało mi się bardzo przyjemnie, jednak po jakiejś 1/3 książki znudziła mi się. Zajęłam się jakąś inną książką i tą odstawiłam całkowicie. Miałam nawet w planach jej nie kończyć, ale cały czas siedziała mi gdzieś w tyle głowy i nie dawała o sobie zapomnieć. W końcu stwierdziłam, że sięgnę po nią jeszcze raz i wtedy dopiero się w niej zakochałam. Chłonęłam historię dwójki bohaterów, których przeszłość nie daje o sobie zapomnieć i wpływa na podejmowane przez nich decyzje. Bohaterów, którzy walczą ze swoimi demonami starając się przetrwać, zaufać i polegać na sobie nawzajem. Do końca byłam zmieszana co do mojej opinii, ale kiedy przeczytałam ostatnie zdanie zapragnęłam od razu drugiego tomu, więc mimo wszystko podobało mi się. 

3/5