[16] Fannie Flagg - Smażone zielone pomidory

 Tytuł oryginału: Fried Green Tomatoes at the Whistle Stop Cafe

Wydawnictwo: Otwarte

Liczba stron: 440

Evelyn przechodzi ciężkie chwile – twierdzi, że jest za młoda, żeby być starą, i za stara, żeby być młodą. Gdy odwiedza teściową w domu spokojnej starości, poznaje wiekową panią Threadgoode. Kobieta zaczyna opowiadać Evelyn historię swojego życia…
We wspomnieniach wraca do małego miasteczka w Alabamie. Są lata 30. XX wieku, dwie przyjaciółki – Idgie i Ruth – postanawiają otworzyć kawiarnię Whistle Stop Cafe. Wkrótce staje się ona ulubionym miejscem spotkań mieszkańców i przyjezdnych. Tu każdy gość może liczyć na pyszną pieczeń, aromatyczną kawę i kawałek ciasta z kremem kokosowym. Za smakowitym menu kryje się jednak o wiele więcej – namiętności, dramaty, śmiech, a nawet… zbrodnia.
Poznając losy przyjaciółek, Evelyn uświadamia sobie, że najwyższy czas dokonać w swoim życiu kilku istotnych zmian.

Ah... Cóż to była za powieść! Z tytułem spotkałam się już kilkakrotnie, pamiętam, kiedy swojego czasu przyjaciółka chciała ze mną oglądać film, który powstał na podstawie tej książki. Jednak tytuł, dośc oryginalny, mnie odrzucił i podziękowałam. I tak parę lat później ten sam tytuł mnie zaintrygował i wiedziałam, że muszę po nią sięgnąć. Kilka tygodni później książka była w moim posiadaniu a kilka dni później została przeczytana. Zacznijmy od początku.

"Wiesz, serce może pękać, ale i tak bije dalej "

Fabuła rozkłada się na dwie części, w jednej mamy historię Evelyn Couch, kobiety, która przechodzi kryzys w swoim życiu i związku. Odwiedzając swoją teściową poznaje Ninny Threadgoode, która opowiada jej powoli historię swojej młodości, kiedy w miasteczku Whistle Stop dwie dziewczyny, Idgie i Ruth, prowadzą kawiarnię. Historia ta jest przepełniona śmiesznymi wydarzeniami, jednak jak to w życiu bywa nie zawsze wszystko idzie po naszej myśli i nie zabrakło tutaj smutnych, wzruszających wątków.

"To zabawne. Kiedy jesteś dzieckiem, myślisz, że nigdy nie umrzesz, ale kiedy tylko stuknie Ci dwudziestka, czas zaczyna pędzić jak ekspres do Memphis. Tak sobie myślę, że życie dopadnie każdego. "

Jeśli chodzi o mnie na początku bardzo ciężko było mi się wbić w tę książkę. Słyszałam wiele pozytywnych opinii na jej temat, a ja nie czułam tego fenomenu i byłam zawiedziona. Zastanawiałam się nawet, czy nie skończyć jej na początku. Ale co mi się nie spodobało ? Autorka przedstawiła nam wiele postaci, często musiałam wracać wcześniej, żeby ogarnąć kto opowiada daną rzecz, o kim jest mowa i kto jest kim. Jednak kiedy zaznajomiłam się z bohaterami było mi łatwiej i bardzo mi się spodobała. Do tego stopnia, że nie mogłam się od niej oderwać.

Historia przedstawiona jest z wielu miejsc, przy każdym rozdziale napisany jest rok i miejsce w którym dzieje się w tym momencie akcja.

Najczęściej sytuacja, którą Ninny opowiadała Evelyn w kolejnym rozdziale była rozwinięciem i opowiadał ją narrator trzecioosobowy. Nie zabrakło również cotygodniowego biuletynu, w którym po krótce były pokazane wydarzenia z Whistle Stop. Jak na jeden jak naprawdę było tego sporo, ale po pierwszych 100 stronach odnalazłam się i czytało mi się bardzo przyjemnie.

Co do jeszcze samych rozdziałów plusem, jak również minusem może być to, że wydarzenia nie są przedstawiane chronologicznie i trzeba wczytywać się w rok w którym dana sytuacja miała miejsce, bo można się pogubić jak niestety ja.

"Jeżeli istnieje coś takiego jak szczęście całkowite, to jest nim świadomość, że jest się na właściwym miejscu. "

Bohaterowie byli wykreowani bardzo dobrze. Główne postacie były naprawdę wspaniałe, czytając tę książkę miałam ochotę przenieść się do Whistle Stop i zaprzyjaźnić się z tymi wspaniałymi, ciepłymi ludźmi. Zżyłam się z nimi i ciężko było mi kończyć tą lekturę. Nie zapominając przy okazji o wspaniałej narratorce Ninny i jej przyjaciółce Evelyn.

Każdy bohater miał tutaj swoją historię, bardziej lub mniej tragiczną przez co można było jeszcze bardziej ich poznać i polubić. Dodatkowo bardzo spodobało mi się zakończenie, a także przepisy do potraw które serwowane były w Whistle Stop Cafe.

Podsumowując, "Zielone smażone pomidory" to naprawdę dobra książka i polecam ją każdemu, kto lubi rodzinne perypetie, historie obyczajowe, lub chce oderwać się od fantastyki. Fannie Flagg stworzyła wyjątkowe dzieło, które będzie się jeszcze czytać przez wiele lat. Muszę obowiązkowo przeczytać jej drugą powieść – "Babska stacja"

4/5